Het voortdurend lastig vallen van religieuze minderheden in België escaleert onder Minister Duquesne.

“Discriminatie en het rechtstreeks lastig vallen van leden van religieuze minderheden, wat in 1997 begon, heeft voortgeduurd en heeft zich in 1999 zelfs verergerd, resulterend in politietoezicht, overvallen door de BOB en antiterroristen brigades...”

	De Internationale Helsinki Federatie in Wenen.

eze woorden in een rapport van de Internationale Helsinki Federatie (IHF) dat in 2000 is uitgekomen, klinken alsof ze van toepassing zijn op China in haar behandeling van Falun Gong of op Roemenië onder de dictator Ceaucescu. Ze hebben echter niet op dergelijke landen die berucht zijn voor het overtreden van de mensenrechten betrekking, ze hebben betrekking op België.

Het IHF rapport komt bovenop de toegenomen waarschuwingen van autoriteiten op het gebied van de mensenrechten, naar aanleiding van pogingen om de vrije geloofsbeoefening in België te ontzeggen. De discussie draait om een rapport uit 1996 van een parlementaire enquête commissie over zogenaamde sekten. De commissie van 11 leden gaf op 28 april 1997 hun rapport uit, waaraan een lijst van 189 “bewegingen” was toegevoegd die verdacht werden “schadelijke sekten” te zijn. De zwarte lijst is alom in België en internationaal door religieuze leiders en leiders van mensenrechtenorganisaties veroordeeld. Katholieke en Christelijke groeperingen en een enorme verscheidenheid aan andere religies zijn het doelwit van pesterijen gemaakt.

Sinds de publicatie van het rapport en de zwarte lijst heeft Mensenrechten Zonder Grenzen, dat in Brussel is gevestigd en lid is van de IHF, een groeiend aantal klachten van individuen en religieuze en spirituele groeperingen binnen gekregen over discriminerende en beledigende behandelingen. Deze omvatten: “blootstelling aan verschillende vormen van pesterijen en andere schendingen van de mensenrechten, waaronder smaad, laster, rancunemaatregelen in de buurt, op het werk en op school, anonieme bedreigingen, schade aan reputatie, verlies van banen of promoties, ontslagen, verlies van het bezoekrecht van kinderen of van voogdij over kinderen in scheidingszaken, dreigementen van bommeldingen, weigering ruimten voor religieuze plechtigheden te verhuren, sluiten van bankrekeningen, afslaan van donaties van ’sekten’ door humanitaire instanties, weigeringen gebruik te mogen maken van openbare aanplakborden, enz.”. Dat was wat het IHF rapport, dat als het meest vooraanstaande rapport ter wereld over de mensenrechten wordt beschouwd, verklaarde.

De IHF legde uit dat in 1999, religieuze minderheden en bewegingen die het doelwit van het parlementaire rapport van 1997 waren, onder politietoezicht waren gesteld — “een uniek fenomeen in de geschiedenis van België”, zei de IHF. “Dit verontrustende beleid wordt door het Ministerie van Binnenlandse Zaken uitgevoerd en is breeduit gedocumenteerd.”

“Duidelijke strategie van intimidatie, krachteloos maken en isolatie” onder Minister Duquesne

Volgens het rapport had de BOB, voor de parlementaire verkiezingen in juni 1999, de leden van religieuze minderheden en groeperingen tot doelwit, doorzochten ze hun kantoren en huizen van leden, ondervroegen ze hen en probeerden ze bezwarende bewijzen te vinden.

“Dergelijke operaties escaleerden echter onder de nieuwe Minister van Binnenlandse Zaken, Antoine Duquesne — die de vice-voorzitter van de parlementaire enquête commissie naar sekten was — en leidden tot een duidelijke strategie van intimidatie, van krachteloos maken en van isolatie van religieuze minderheden”, aldus de IHF. “Minister Duquesne maakte ook gemene zaak met een antisekten beweging die Hulp aan Slachtoffers van Sektarisch Gedrag wordt genoemd. De beweging is hoofdzakelijk gesticht door voormalige Jehova’s Getuigen.”

De IHF gaf verschillende gedetailleerde voorbeelden van de pestcampagne die onder Minister Duquesne wordt uitgevoerd.

Nadat de filosofisch Antroposofische Beweging in eerste instantie een rechtszaak tegen de Franse gemeenschap won, naar aanleiding van lasterlijke beweringen in een publicatie van de regering (een “preventie” brochure tegen sekten: “Guru, pas op!”), werd haar Vrije Steiner School in Court St. Etienne, die door de regering werd gesubsidieerd het “doelwit van administratieve pesterij. Terwijl scholen die onder het gezag van de Vlaamse gemeenschap stonden niet het onderwerp van dergelijke pesterij waren”, stond er in het IHF rapport.

BOB functionarissen brachten het hoofdkwartier van de Belgische Adventisten afgelopen jaar ook een bezoek. Pinksterkerk-geörienteerde gemeenten en groeperingen op de lijst van 189 religieuze minderheden en groeperingen “werden ook door de BSR en belastingdiensten lastig gevallen, terwijl religieuze instituten die verbonden waren aan gevestigde religies niet een dergelijke behandeling kregen”, zei het rapport.

In een ander geval dat in mei 1998 plaatsvond, werd volgens het rapport de moeder van een zevenjarig kind door een antiterroristen eenheid van de BSR gearresteerd, een maand lang gevangen gehouden en werd haar haar voogdij ontnomen, omdat ze met haar zoon in een ashram in Rome leefde. Zij kreeg 17 maanden lang geen toestemming haar zoon te bezoeken. Op 13 oktober 1999 werd haar uiteindelijk het recht verleend haar zoon iedere tweede zaterdag negen uur lang thuis te hebben.

De wil van extremisten

De IHF nam ook de kwellende, overdreven reactie tegen de Scientology kerk in Brussel op. Deze werd op 20 september 1999 door 120 functionarissen van de antiterroristen sectie van de politie doorzocht. Ook de huizen van de president, de penningmeester en verschillende andere leden werd onderzocht. De IHF verklaarde dat: “Computers, waarop bestanden met ledenlijsten stonden, werden verwijderd. Vijftien mensen werden ondervraagd. Niemand werd aangeklaagd. De hele operatie duurde ongeveer 12 uur”.

De buitensporige en ruwe inval vond slechts een paar dagen later plaats nadat de directeur van het Europese Mensenrechtenkantoor van de kerk, die in Brussel is gevestigd, gedetailleerd bewijsmateriaal presenteerde aan de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OSCE) over schendingen van de mensenrechten door de Franse regering en haar behandeling van religieuze minderheden.

Sommige politici en overheidsfunctionarissen in Franstalig België hebben gehoor gegeven aan de wil van Franse extremisten en hebben hun model gevolgd. Een Franse parlementaire commissie heeft bijvoorbeeld een jaar vóór de Belgische lijst een zwarte lijst van religies en groeperingen uitgebracht. Belgische extremisten hebben echter de antiterroristen brigade in de arm genomen, in een poging de vrije beoefening van religie te onderdrukken, een zet die duidelijk in het belang van propaganda was gemaakt.

Het gebruik van een antiterroristen brigade in alle situaties waarin de politie betrokken is bij de “sekten kwestie” heeft in de media de indruk gewekt dat de verdachte bewegingen en enkele van haar leiders of leden gevaarlijk zijn. Massamedia berichten versterkten dit beeld en versterkten religieuze intolerantie.”, concludeerde het IHF in haar rapport over de duidelijke schendingen van de mensenrechten in België.