“Er IS iets aan te doen”
Het sinds ‘11 september’ algemeen aanvaarde motto van het vrijwilligerskorps past perfect bij de acties in Brussel en elders in de wereld.
Naast het helpen van talloze mensen in hun dagelijkse leven over de hele wereld, hielpen Volunteer Ministers ook bij natuur- en andere rampen. Boven: In Hongarije na de overstromingen. Links van boven naar onder : In Nicaragua na de orkaan Mitch. Samenwerking met de politie in de V.S. In Australie bij de Sydney branden in december 2001. |
De toenemende bezorgdheid over het terrorisme, de oorlogsdreiging, het welig tierend drugsmisbruik en de immoraliteit hebben het dagelijks leven moeilijker en meer stresserend gemaakt dan misschien wel ooit tevoren. Een snel groeiend korps van vrijwilligers, gekend als de Scientology Volunteer Ministers of Vrijwillige Geestelijken, helpt om deze woelige baren van onzekerheid te temperen. Het korps maakt werk van het herstellen van geestelijke waarden in de samenleving en helpt mensen op een praktische manier.
Eén van de vaakst gebruikte hulpmiddelen uit hun arsenaal zijn de ‘assists’. Het zijn eenvoudige technieken om fysische en emotionele pijn, trauma en stress geestelijk te verlichten. Zij vervangen geen medische behandeling, maar pakken het geestelijk aspect van deze condities aan. Zij helpen iemand te herstellen van een operatie, redden een zwalpend huwelijk of laten iemand die dronken is weer nuchter worden.
De Volunteer Ministers gebruiken de assists en andere vaardigheden in alle facetten van het leven, zowel thuis als op het werk, en bij allerhande dagelijkse bezigheden, om het even waar er hulp nodig is.
Onlangs ondervonden duizenden Belgen één of meerdere van die vaardigheden aan den lijve, toen zij de knalgele tenten bezochten die door heel Europa reisden onder grote spandoeken met erop “Er IS iets aan te doen”. Deze toer maakte deel uit van een brede informatiecampagne van de Volunteer Ministers voor het publiek. De toer bood hulp aan in vele vormen, altijd in de geest van het vrijwilligerskorps, dat geheel ten dienste van het publiek staat, kosteloos en vrijblijvend.
“Ik voelde een fysische en mentale rust,” zei een bezoeker die een assist kreeg. “Het was een gevoel van geestelijke communicatie.”
“Ik kreeg een assist die mij zeer ontspande,” zei een andere. “Hier zijn nog andere zaken, die uitstekend zijn, zoals een programma om druggebruikers te helpen.”
“Eerder had ik wat pijn, door mijn werk,” zei een man. “Ik draag zware lasten. Na mijn assist had ik veel minder pijn.”
“Ik wil de Volunteer Ministers van ganser harte bedanken voor deze wonderlijke assist,” zei een bezoekster. “Hij veranderde mijn mentale en fysische stemming. Ik voel mij als herboren. Dank u zeer!”
Wereldwijd vrijwilligerswerk
Volunteer Ministers zoals de teams in Brussel vormen de ruggengraat van een wereldwijd netwerk dat in 1976 in Zuid-Afrika begon en dat vandaag 15.000 vrijwilligers telt, van Australie tot Oostenrijk, van Canada tot Kongo.
Het vrijwilligersprogramma werd gestart nadat de stichter van Scientology,
De Volunteer Ministers van Scientology leren een brede waaier van vaardigheden aan, die allemaal op principes uit de Scientology-godsdienst steunen, en met als doel anderen in bijna alle situaties te helpen: een ongeval of ziekte, een verlies of een schok te boven komen, een conflict oplossen, een kind bij zijn studies helpen en vele andere zaken. Men hoeft trouwens geen Scientology-geestelijke te zijn om deze vaardigheden aan te leren en te gebruiken.
Zoals al vermeld behoren tot de meest gebruikte technieken van de Volunteer Ministers de zogenaamde assists. Zij werken volgens het principe dat bij momenten van verwonding, ziekte en emotionele pijn of schok een mens ertoe neigt zich mentaal terug te trekken van de verwonde plek of de omgeving waarin hij gekwetst of getraumatiseerd werd. Maar door het individu opnieuw in communicatie te brengen met zijn lichaam en zijn omgeving geneest en herstelt hij sneller, soms veel sneller.
Meestal werken de individuele Volunteer Ministers in hun gemeenschap mee om hulp te bieden aan gewonden en zieken; zij begeleiden kinderen om leervaardigheden aan te kweken, zij helpen ‘onhandelbare’ adolescenten terug op het rechte pad, zij brengen kennissen ertoe hun leven beter te organiseren en zij bieden bijstand op ontelbare andere manieren.
De voorbije 15 à 20 jaar waren zij echter het meest in beeld op de plekken waar zij de grootste natuurlijke en menselijke catastrofes konden bereiken, van het door oorlog verscheurde Bosnië over het door aardbeving getroffen Turkije tot het door een reuzenvloedgolf getroffen Papoea Nieuw-Guinea.
Toen de Russische invasie in Tjetsjenië in 1999 meer dan 250.000 mensen nabij Ingushetia in vluchtelingenkampen deed terechtkomen, bezochten Volunteer Ministers samen met ambtenaren van het Ministerie van Noodtoestanden ze om er meer dan 1.500 assists te geven en 1.500 andere mensen te trainen in het toedienen van de assists.
Hulp bieden op Ground Zero
Het netwerk verwierf internationale erkenning na 11 september 2001, toen bijna 800 vrijwilligers tijdens de wekenlange reddings- en hulpoperaties in New York in actie kwamen.
De Volunteer Ministers werkten de klok rond om in voedsel, drank, kleding, beschermingsmiddelen en andere fysische behoeften te voorzien voor de hulpploegen die op de bergen puin werkten. Zij gaven assists aan uitgeputte politiemensen en brandweerlieden, die overmand werden door stress, vermoeidheid en shock. De assists gaven de hulpverle-ners tegenwoordigheid van geest, zodat ze zich niet overgaven aan de gruwel van het World Trade Center. Zij verspreidden zich ook over de stad om mensen te troosten die vrienden en familie in de tragedie verloren.
De dankbaarheid van de stadsbestuurders hiervoor sprak boekdelen over de resultaten. “De organisatie, de zorg en de toewijding van uw Volunteer Ministers waren uitzonderlijk en zeer gewaardeerd. Zij zullen hen die deze hulp kregen, lang bijblijven,” schreef het hoofd van de politiediensten van New York City, Joseph Esposito in de weken na de hulpverlening. “Ik kan de Volunteer Minister niet genoeg danken.”
Het korps van Volunteer Ministers blijft groeien en blijft optreden overal ter wereld.
Toen de vulkaan Nyiragongo in januari 2002 stromen lava van wel 70 meter breed door de Kongolese stad Goma stuwde, mobiliseerde men bijvoorbeeld 150 Volunteer Ministers uit Kongo en het naburige Rwanda om een aantal van het half miljoen vluchtende mensen te helpen.
In Oost-Australië, waar kreupelbosbranden eind 2001 wekenlang lelijk huis hielden, stonden Volunteer Ministers duizenden brandweerlieden bij door meer dan 700 assists te geven en hen te bevoorraden met water, voedsel en andere wezenlijke zaken. De premier van New South Wales betoonde hen zijn erkentelijkheid voor hun werk, evenals voor het werk van de brandweerlieden, het Rode Kruis en andere hulporganisaties tijdens een parade in Sydney, die werd gehouden om hen te danken die hielpen bij het brandblussen.
Toen onlangs Tsjetsjeense terroristen in Moskou meer dan 700 burgers gijzelden en het drama eindigde met een militaire inval, werkten de Volunteer Ministers onder het gezag van het Ministerie van Binnenlandse Zaken mee door assists te geven aan overlevenden in de lokale ziekenhuizen, door hen te helpen herstellen van de schok, het trauma of het verlies ten gevolge van de tragedie.
Meestal kan men de individuele Volunteer Minister echter aantreffen aan het werk in zijn lokale gemeenschap, met hulp om het even waar die het meest nodig is.
Dit levert dagelijks resulta-ten op, in alle soorten van omstandigheden, bij grote en kleine gebeurtenissen. De Volunteer Minister volgt altijd zijn motto:
“Er IS iets aan te doen.”
|
||
